Αρχική σελίδα

Ὅρος τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου
τῆς 16ης Σεπτεμβρίου 1872.

«Προσέχειν ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ, ἐν ᾧ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους ποιμαίνειν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος» τό τῆς ἐκλογῆς ἡμῖν σκεύος ἐντέλλεται, λύκους τε βαρείς μή φειδομένους τοῦ ποιμνίου καί ἄνδρας διεστραμμένα λαλούντας, τοῦ ἀποσπᾶν τούς μαθητάς ὀπίσω αὐτῶν, ἀναστήσεσθαι ἐν μέσῳ τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας, προαγορεύων, καί γρηγορεῖν ἡμᾶς διά τοῦτο παρακελευόμενος.

Τοιούτους τοίνυν ἄνδρας καί ἐπ’ ἐσχάτων ἐν τῷ τοῦ οἰκουμενικοῦ Θρόνου κλίματι ἐκ μέσου τοῦ εὐσεβοῦς βουλγαρικοῦ λαοῦ ἐξαναστάντας, καί φυλετισμοῦ καινήν τινα δόξαν ἀπό τοῦ γεηροῦ βίου τῇ Ἐκκλησίᾳ παρεισαγαγείν τολμήσαντας, καί καταφρονητάς τῶν θείων καί ἱερῶν κανόνων γενομένους, πρωτοφανή ἐπ’ ἀθετήσει αυτῶν φυλετικήν παρασυναγωγήν συστῆσαι ἀπαυθαδιάσαντας, μετ’ ἐκπλήξεως καί ἄλγους καρδίας καταμαθόντες, τόν ζῆλον τοῦ Κυρίου, ὡς εἰκός ἀνεζωσμένοι καί τήν τοῦ κακοῦ διάδοσιν ἐν μέσῳ τοῦ εὐσεβοῦς τούτου λαοῦ ἀνακόψαι ἀξιοχρέως προνοούμενοι, ἐπί τῷ ὀνόματι τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ συνεληλύθαμεν.

Καί δή ἐν κατανύξει ψυχῆς τήν ἄνωθεν παρά τοῦ Πατρός τῶν φώτων χάριν ἐπικαλεσάμενοι, καί τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, «ἐν ᾧ εἰσί πάντες οἱ θησαυροί τῆς σοφίας καί τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι», εἰς μέσον προθέμμενοι, τόν μέν φυλετισμόν πρός τε τήν εὐαγγελικήν διδασκαλίαν καί τό ἀπ’ αἰώνων τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας πολίτευμα ἀντιπαρεξετάσαντες, οὐχ’ ὅπως ξένον, ἀλλά καί πολέμιον ἄντικρυς αὐτοῖς κατεφωράσαμεν, τάς δέ παρανομίας, τάς ἐπί συστάσει γενομένας τῆς φυλετικῆς αὐτῶν παρασυναγωγῆς, καθ’ ἑκάστας ἀπαριθμηθείσας, ὑπό τοῦ συντάγματος τῶν ἱερῶν κανόνων ἀναφανδόν κατεξελεγχομένας κατείδομεν.

Διό καί μετά τῶν ἁγίων καί θεοφόρων πατέρων ἡμῶν «ἀσπασίως τούς θείους κανόνας ἐνστερνιζόμενοι, καί ὁλόκληρον τήν αὐτῶν διαταγήν καί ἀσάλευτον κρατύνοντες, τῶν ἐκτεθέντων ὑπό τῶν σαλπίγγων τοῦ Πνεύματος πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν τε Ἁγίων ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν τοπικῶς συναθροισθεισῶν ἐπί ἐκδόσει τοιούτων διαταγμάτων, καί τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν∙ ἐξ ἑνός γάρ ἅπαντες καί τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος αὐγασθέντες ὥρισαν τά συμφέροντα», ἐν ἁγίῳ Πνεύματι ἀποφαινόμεθα∙

Α’) Ἀποκηρρύτομμεν κατακρίνοντες καί καταδικάζοντες τόν φυλετισμόν, τουτέστι τάς φυλετικάς διακρίσεις καί τάς ἐθνικάς ἔρεις καί ζήλους καί διχοστασίας ἐν τῇ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίᾳ, ὡς ἀντικείμενον τῇ διδασκαλίᾳ τοῦ Εὐαγγελίου καί τοῖς ἱεροῖς κανόσι τῶν μακαρίων πατέρων ἡμῶν, «οἵ καί τήν ἁγίαν Ἐκκλησίαν ὑπερείδουσι, καί ὅλην τήν χριστιανικήν πολιτείαν διακοσμοῦντες πρός θείαν ὁδηγοῦσιν εὐσέβειαν»∙

B’) Τούς παραδεχομένους τόν τοιοῦτον φυλετισμόν καί ἐπ’ αὐτῷ τολμῶντας παραπηγνῦναι καινοφανείς φυλετικάς παρασυναγωγάς κηρύττομεν, συνωδᾷ τοῖς ἱεροῖς κανόσιν, ἀλλοτρίους τῆς μιᾶς, ἁγίας, καθολικῆς καί ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καί αὐτό δή τοῦτο ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ. Ἑπομένως, τούς ἀποσχίσαντας ἑαυτούς τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καί ἴδιον θυσιαστήριον πήξαντας, καί ἰδίαν φυλετικήν παρασυναγωγήν συστησαμένους, ἤτοι τούς προκαθαιρεθέντας καί ἀφορισθέντας, Ἰλαρίωνα τόν ποτέ Μακαριουπόλεως, Πανάρετον τόν ποτέ Φιλιππουπόλεως, Ἱλαρίωνα τόν ποτέ Λοφτσοῦ, Ἀνθιμον τόν ποτέ Βιδύνης, καί τούς ἤδη καθαιρεθέντας, Δωρόθεον τόν τέως Σοφίας, Παρθένιον τόν τέως Νυσσάβας, Γεννάδιον τόν τέως Βελισσοῦ, καί τούς ὑπ’ αὐτῶν ἀνιέρως χειροτονηθέντας ἀρχιερείς, ἱερείς τε καί διακόνους, καί πάντας τούς κοινωνοῦντας καί συμφρονοῦντας καί συμπράττοντας αὐτοῖς, καί τούς δεχομένους ὡς κυρίας καί κανονικάς τάς ἀνιέρους αὐτῶν εὐλογίας τε καί ἱεροπραξίας, κληρικούς τε καί λαϊκούς κηρύττομεν ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ καί ἀλλοτρίους τῆς τοῦ Χριστοῦ ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ταῦτα οὕτω διοριζόμενοι, δεόμεθα τοῦ παναγάθου καί φιλανθρώπου Θεοῦ καί Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀρχηγοῦ καί τελειωτοῦ τῆς ἡμετέρας πίστεως, ἵνα τήν μέν ἁγίαν αὐτοῦ Ἐκκλησίαν διατηρῇ ἄμωμον καί ἀλώβητον ἀπό πάσης νεωτερικῆς λύμης, ἐρηρεισμένην ἐπί τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καί προφητῶν∙ τοῖς δέ ἑαυτούς ἀπ’ αὐτῆς ἀποσχίσασι καί ἐπί τῇ τοῦ φυλετισμοῦ δόξῃ τήν παρασυναγωγήν αὐτῶν πήξασι δῷ μετάνοιαν, εἴ πως ποτέ ἀνανήψαντες καί τά ἑαυτῶν ἀποπτύσαντες προσέλθοιεν τῇ μιᾷ, ἁγίᾶ, καθολικῇ καί ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ∙ ἵνα ἐν αὐτῇ δοξάζωσι μετά πάντων τῶν ὀρθοδόξων τόν μέγαν τῆς εἰρήνης ἄγγελον καί Θεόν, τόν ἐλθόντα καταλλᾶξαι πάντας καί εἰρήνην εὐαγγελίσασθαι τοῖς ἐγγύς τε καί μακράν∙ ὅτι αὐτῷ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις, συν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

† Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΝΘΙΜΟΣ
ἔχων καί τήν γνώμην τοῦ παναγιωτάτου πατριάρχου πρῴην Κωνσταντινουπόλεως Ανθίμου του Βυζαντίου ὁρίσας ὑπέγραψα.

† Ὁ πατριάρχης πρῴην Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ πατριάρχης πρῴην Κωνσταντινουπόλεως Ἰωακείμ ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ πάπας καί πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Σωφρόνιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ πατριάρχης Ἀντιοχείας Ἱερόθεος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Κύπρου ἀρχιεπίσκοπος Σωφρόνιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Ἐφέσου Ἀγαθάγγελος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Ἡρακλείας Πανάρετος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Νικομηδείας Διονύσιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Νικαίας Ἰωαννίκιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Χαλκηδόνος Γεράσιμος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Δέρκων Νεόφυτος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Τορνόβου Γρηγόριος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Διδυμοτείχου Διονύσιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Ἰκονίου Σωφρόνιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Ἀγκύρας Χρύσανθος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Αἴνου Μελέτιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Γαβριήλ ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Σωζουαγαθουπόλεως Θεόφιλος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Ἴμβρου Παΐσιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Βελεγράδων Ἄνθιμος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Νύσσης Καλλίνικος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Σβορνικίου Διονύσιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Λιτίτζης Ἰγνάτιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Βράτσης Παΐσιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Μελιτουπόλεως Εὐγένιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Ἀναστασιουπόλεως Κύριλλος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Παμφίλου Διονύσιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Χαριουπόλεως Γεννάδιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Ἀργυρουπόλεως Ἀθανάσιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.

† Ὁ Λαοδικείας Παρθένιος ὁρίσας ὁμοίως ὑπέγραψα.