Ο
κατά κόσμον Δημήτριος Χρηστίδης
γεννήθηκε στην Σπάρτη της Πισιδίας της Μικράς Ασίας το 1880. Αποφοίτησε από
τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης το 1904, αφού υπέβαλε διατριβή με τίτλο
"Ανδρέας Πρωτόκλητος". Διάκονος χειροτονήθηκε στις 3
Αυγούστου 1903 από τον Μητροπολίτη
Καλλιουπόλεως Ιερώνυμο και Πρεσβύτερος
στις 20 Νοεμβρίου 1904. Υπηρέτησε ως Αρχιδιάκονος στη Μητρόπολη
Καλλιουπόλεως, ως Εφημέριος της Κοινότητος Μερσίνης και ως Πρωτοσύγκελος στη
Μητρόπολη Πισιδίας. Στις 19 Δεκεμβρίου 1910 χειροτονήθηκε τιτουλάριος
Επίσκοπος Πατάρων, Βοηθός Επίσκοπος της Μητροπόλεως Πισιδίας. Την χειροτονία
τέλεσε ο Μητροπολίτης
Πισιδίας Κωνσταντίνος, συμπαραστατούμενος από τους
Μητροπολίτες
Σωζοαγαθουπόλεως Δωρόθεο και
Προικοννήσου Σωφρόνιο. Υπηρέτησε
ως Βοηθός Επίσκοπος των Μητροπόλεων Πισιδίας (1910-1913), Νικαίας
(1913-1914) και Ηρακλείας (1914-1919). Το 1919 διορίστηκε αναπληρωτής του
Μητροπολίτου
Πισιδίας Γερασίμου και μετέβη στην Αττάλεια. Στις 8 Ιανουαρίου
1921 εκτοπίστηκε από τις τουρκικές αρχές στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας όπου
παρέμεινε εξόριστος μέχρι το 1924. Μετά τη Μικρασιατική
καταστροφή ανέλαβε καθήκοντα Βοηθού Επισκόπου στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
Υπηρέτησε ως Αρχιεπισκοπικός Επίτροπος στην Νέα Ιωνία. Τον
Ιανουάριο του 1961 προήχθη σε τιτουλάριο Μητροπολίτη. Εκοιμήθη στη Βούλα
Αττικής στις 20
Ιουλίου 1967. |