Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Σικάγου, Ντητρόιτ και Κεντρώας Αμερικής
κυρός Σεραφείμ. (1897-1987).
(Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία εν Υπερορία).

Ο κατά κόσμον Λεωνίδας Γεωργίεβιτς Ιβάνωφ γεννήθηκε στο Κούρσκ την 1 Αυγούστου 1897. Το 1915 εγγράφηκε στη Φιλοσοφική Σχολή της Μόσχας. Συμμετείχε στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο στο πλευρό του Λευκού στρατού. Το 1920 μέσω Κριμαίας μετανάστευσε στη Γιουγκοσλαβία. Σπούδασε τη Θεολογία στη Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου. Την 1 Αυγούστου 1926 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος του Αγίου Όρους. Διάκονος και Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1926 από τον Μητροπολίτη Σκοπίων Βαρνάβα. Το 1934 εντάχθηκε στην αδελφότητα της Ιεράς Μονής Αγίου Ιώβ του Ποτσαέβου στο χωριό Λαντομίροβα της Σλοβακίας. Το 1935 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Το 1944 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Μοναστήρι λόγω της προώθησης του Κόκκινου στρατού στην Τσεχοσλοβακία. Μετέβη στη Γερμανία και κατόπιν στην Ελβετία. Στις 9 Μαρτίου 1946 χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού στη Γενεύη Επίσκοπος Σαντιάγο και Χιλής. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης π. Κισινιώβου Αναστάσιος επικεφαλής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εν Υπερορία, συμπαραστατούμενος από τους Επισκόπους Ντητρόιτ και Κλήβελανδ Ιερώνυμο και Βρυξελλών και Δυτικής Ευρώπης Ναθαναήλ. Δεν μπόρεσε να μεταβεί στη Χιλή και εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στο Τζόρντανβιλ της Νέας Υόρκης. Τον Μάιο του 1946 τοποθετήθηκε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής και ονομάστηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Τριάδος, Βικάριος της Επισκοπής Νέας Υόρκης. Τον Οκτώβριο του 1957 εξελέγη Επίσκοπος Σικάγου και Ντητρόιτ. Το 1959 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο. Το 1976 ονομάστηκε Αρχιεπίσκοπος Σικάγου, Ντητρόιτ και Κεντρώας Αμερικής. Εκοιμήθη στις 25 Ιουλίου 1987 στο ερημητήριο του Νέου Κούρσκ στο Μάχοπακ της Κομητείας Πάτναμ της Νέας Υόρκης.