Ο
κατά κόσμον Χαράλαμπος Χαραλαμπάκης
γεννήθηκε στο Νεοχώρι του Βοσπόρου στις 23 Μαρτίου 1893. Αποφοίτησε από τη
Θεολογική Σχολή της Χάλκης το 1918, αφού υπέβαλε διατριβή με τίτλο "Σχέσις
σοσιαλισμού και χριστιανισμού". Στις 22 Οκτωβρίου 1917 χειροτονήθηκε
Διάκονος από τον Μητροπολίτη
Σελευκείας Γερμανό. Διετέλεσε Αρχιδιάκονος της Μητροπόλεως
Νικομηδείας από το 1918 μέχρι το 1921. Σπούδασε Φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια
Λειψίας και Κιέλου από το 1922 μέχρι το 1926. Στη Λειψία εξέδιδε το περιοδικό
"Προπύλαια". Από το 1926 μέχρι το 1932 δίδαξε ως Λέκτορας ελληνική γλώσσα και
φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Από το 1932 μέχρι το 1936 διετέλεσε
Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Στις 9 Δεκεμβρίου 1936 χειροτονήθηκε
τιτουλάριος Επίσκοπος Ολύμπου, Βοηθός Επίσκοπος της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.
Στις 19 Οκτωβρίου 1945 εξελέγη Μητροπολίτης Κασσανδρείας και στις 11 Μαρτίου
1958 Μητροπολίτης Βερροίας και Ναούσης. Το 1968 αποχώρησε της ενεργού υπηρεσίας
δυνάμει της Συντακτικής Πράξης ΛΣΤ΄/1968. Εκοιμήθη στη Θεσσαλονίκη στις 23
Οκτωβρίου 1978. Ενταφιάστηκε στην Ιερά Μονή Βλατάδων. |