Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Ανατολικής Αμερικής και Νέας Ιερεσέης κυρός Βιτάλιος. (1873-1960).
(Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία εν Υπερορία).

Ο κατά κόσμον Βασίλειος Ιβάνοβιτς Μαξιμένκο γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου 1873 στο χωριό Γλαφίροφκα της Επαρχίας Ταϊγανίου του Νομού Ντον Χοστ. Φοίτησε αρχικά στη Θεολογική Ακαδημία Κιέβου και κατόπιν στη Θεολογική Ακαδημία του Καζάν από την οποία αποφοίτησε το 1899. Το 1899 εκάρη μοναχός. Το ίδιο έτος χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος από τον Επίσκοπο Τσεμποξάρυ Αντώνιο. Το 1903 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Υπηρέτησε στην Επισκοπή Βολυνίας. Μετά την ενσωμάτωση της Βολυνίας στην Πολωνία στο τέλος του Α΄ παγκοσμίου πολέμου φυλακίστηκε από τις Πολωνικές αρχές. Μετά την αποφυλάκισή του μετανάστευσε αρχικά στη Γιουγκοσλαβία και κατόπιν στην Τσεχοσλοβακία. Ίδρυσε στο χωριό Λαντομίροβα της Σλοβακίας την Ιερά Μονή Αγίου Ιώβ του Ποτσαέβου, στην οποία κατέφυγαν πολλοί πρόσφυγες μοναχοί από τη Σοβιετική Ένωση. Στις 6 Μαΐου 1934 χειροτονήθηκε στο Βελιγράδι Επίσκοπος Ντητρόιτ και τοποτηρητής της Αρχιεπισκοπής Βορείου Αμερικής. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1934 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο Νέας Υόρκης και Ανατολικής Αμερικής. Το 1935 μετά την ένωση των δικαιοδοσιών της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εν Υπερορία και της Μετροπόλια η Σύνοδος των Καρλοβικίων αποφάσισε να αναθέσει τη διοίκηση των ενοριών της Βορείου Αμερικής στον Μητροπολίτη Θεόφιλο της Μετροπόλια. Το 1947 μετά τη ρήξη μεταξύ Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εν Υπερορία και Μετροπόλιας έλαβε τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου Ανατολικής Αμερικής και Νέας Ιερεσέης παραμένοντας στη δικαιοδοσία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εν Υπερορία. Εκοιμήθη στη Νέα Υόρκη στις 21 Μαρτίου 1960.