Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων και πάσης Παλαιστίνης κυρός Ιερόθεος. (1818-1882).
(Πατριαρχείο Ιεροσολύμων).

Γεννήθηκε στη Χώρα Σάμου το 1818. Εισήλθε στην Ιερά Μονή Τιμίου Σταυρού Σάμου όπου εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε Διάκονος. Το 1845 μετέβη στα Ιεροσόλυμα και υπηρέτησε ως Διάκονος του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Κυρίλλου του Β΄ (1845-1872, Σαμίου στην καταγωγή). Το 1850 εστάλη στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας ως μέλος της εκεί αγιοταφιτικής επιτροπής. Το 1852 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στο Γσλάτσι από τον Μητροπολίτη Μολδαβίας Σωφρόνιο. Αφού έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη διορίστηκε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Μπουρνόφσκι (για 8 έτη). Στη συνέχεια διετέλεσε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Γαλατά (για 3 έτη) μέχρι την απέλασή του από τον Ηγεμόνα της Ρουμανίας Κούζα. Στη συνέχεια διορίστηκε έξαρχος του Παναγίου Τάφου στη Σμύρνη, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1875. Στις 29 Ιουνίου 1875 χειροτονήθηκε Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Στις 28 Μαΐου 1882 καθώς μετέβαινε στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Ιεροσολύμων το άλογο στο οποίο επέβαινε αφηνίασε και τον έριξε κάτω. Στις 30 Μαΐου 1882 οι γιατροί διαπίστωσαν υποστατική υπεραιμία στους πνεύμονες. Εκοιμήθη στα Ιεροσόλυμα στις 11 Ιουνίου 1882.