Ο
κατά κόσμον Ιάκωβος Δημητρίεβιτς Ποπώφ γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1790 στο
χωριό Ντόλγκογε της Κομητείας και Διοίκησης Κούρσκ της Ρωσικής
αυτοκρατορίας. Το 1817 αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία Αγίας
Πετρουπόλεως. Την 1 Αυγούστου 1817 εκάρη μοναχός. Διάκονος χειροτονήθηκε
στις 6 Αυγούστου 1817 και Πρεσβύτερος στις 8 Αυγούστου 1817. Υπηρέτησε ως
Εφημέριος σε πόλεις του εξωτερικού, στο Μιλάνο (1819-1824), τη Φλωρεντία
(1824-1827), τη Ρωσική πρεσβεία της Ρώμης (1827-1831) και την Αθήνα
(1833-1835). Στις 3 Μαΐου 1836 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Στάριτσας, Βικάριος
της Επισκοπής Τβερ. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1836 τοποθετήθηκε Επίσκοπος Ρίγας,
Βικάριος της Επισκοπής Πσκώβου. Στη Λετονία συγκρούστηκε με τους τοπικούς
Γερμανούς βαρόνους, οι οποίοι τον θεώρησαν απειλή για τα συμφέροντα του
Λουθηρανισμού στην περιοχή και πέτυχαν την απομάκρυνσή του. Στις 28
Οκτωβρίου 1841 τοποθετήθηκε Επίσκοπος Οστρογκόζσκ, Βικάριος της Επισκοπής
Βορονέζ. Στις 12 Ιανουαρίου 1842 εξελέγη Επίσκοπος Βόλογδα και Βελίκι
Ουστιούνγκ. Στις 12 Νοεμβρίου 1844 εξελέγη Επίσκοπος Κισινιώβου και Χοτίνσκ.
Στις 14 Απριλίου 1845 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο. Στις 17 Μαρτίου 1858 εξελέγη
Αρχιεπίσκοπος Κάμενετς Ποδόλσκ και Βρατσλάβας. Στις 20 Δεκεμβρίου 1863
εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Ριαζάν και Ζαράισκ. Στις 29 Αυγούστου 1867 παύθηκε για
λόγους υγείας. Εκοιμήθη στο Ριαζάν στις 25 Σεπτεμβρίου 1877. |