ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΒΟΛΓΟΓΚΡΑΔ ΚΑΙ ΚΑΜΙΣΙΝ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΡΩΣΙΑΣ

Διεύθυνση: 400012, г. Волгоград, ул.Чапаева, д.26, Свято-Духовский мужской монастырь.

Βολγογκράδ: (ρωσ. Волгогра́д). Πόλη της Ρωσίας χτισμένη στις όχθες του Βόλγα (από όπου και το όνομά της), πρωτεύουσα του ομώνυμου Νομού. Η πόλη ιδρύθηκε το 1589 με το όνομα Τσαρίτσιν. Πιθανόν το όνομα της πόλης να προέρχεται από την Ταταρική, όπου Σαρή-σου σημαίνει κίτρινο νερό με αναφορά στα νερά του Βόλγα. Σημαντική ανάπτυξη γνώρισε το Τσαρίτσιν κατά τον 19ο αιώνα. Ο πληθυσμός της πόλης αυξήθηκε ραγδαία και το 1900 έφτασε τις 84.000 κατοίκους. Το 1925 η πόλη ονομάστηκε Στάλινγκραντ προς τιμή του Ιωσήφ Στάλιν. Κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο από το 1942 μέχρι το 1943 δόθηκε στο Στάλινγκραντ και στην περιοχή του μια από τις σημαντικότερες μάχες, η οποία κατέληξε σε ήττα της Γερμανίας. Το 1961 η πόλη ονομάστηκε Βόλγογκραντ στα πλαίσια της αποσταλινοποίησης που επιχείρησε ο Κρουτσώφ. Πληθυσμός (το 2010): 1.021.244 κάτοικοι.
Ο Νομός Στάλινγκραντ ιδρύθηκε το 1936 και το 1961 μετωνομάστηκε σε Βολγογκράδ. Εθνολογική σύνθεση του Νομού: Ρώσοι 90%, Κοζάκοι 1,8%, Ουκρανοί 1,4%, Αρμένιοι 1,1%, Τατάροι 0,9%, Αζέροι 0,6%, Γερμανοί 0,4%, Τσέχοι 0,4%, Λευκορώσοι 0,4%. Πληθυσμός του Νομού (το 2010): 2.610.161 κάτοικοι.

Καμίσιν: (ρωσ. Камы́шин). Πόλη της Ρωσίας στο Νομό Βολγογκράδ χτισμένη στη δεξιά όχθη του ποταμού Βόλγα. Η πόλη ιδρύθηκε το 1667 στην αριστερή όχθη του ποταμού. Το 1710 όλοι οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν στην απέναντι όχθη του ποταμού στο φρούριο του Δμητριέφσκ. Το 1780 το όνομα του φρουρίου άλλαξε σε "Καμίσιν" και του χορηγήθηκε καθεστώς πόλης. Πληθυσμός (το 2010): 119.924 κάτοικοι.

    Βολγογκράδ και Καμίσιν επισκοπή: Τα εδάφη που αποτελούν σήμερα την Επισκοπή Βολγογκράδ ανήκαν το 1261 στην Επισκοπή του Σαράι (μετέπειτα Κρουτίτσης), το 1555 υπήχθησαν στην Επισκοπή Καζάν και το 1606 στη νεοσύστατη (1601) Επισκοπή του Αστραχανίου. Διάφορα μοναστήρια ιδρύθηκαν στην περιοχή τον 17ο αιώνα. Ο πρώτος πέτρινος ναός του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού χτίστηκε στο Τσαρίτσιν (σημερινό Βολγογκράδ) το 1577. Το 1682 αποφασίστηκε η ίδρυση 68 νέων Επισκοπών. Ανάμεσα σε αυτές ήταν και η Επισκοπή του Τσαρίτσιν παρά την αντίθεση του Επισκόπου Αστραχανίου Νικηφόρου. Η νέα Επισκοπή ήταν πολύ φτωχή και για το λόγο αυτό ο βίος της υπήρξε σύντομος.
    Το 1799 ιδρύθηκε η Επισκοπή Σαρατώβου με την οποία συγχωνεύθηκε και η Επισκοπή Τσαρίτσιν και παρέμεινε ενωμένη με αυτήν μέχρι το 1918. Η Επισκοπή ονομαζόταν Πένζας και Σαρατώβου από το 1803 μέχρι το 1828 και Σαρατώβου και Τσαρίτσιν από το 1828 μέχρι το 1918. Τις παραμονές του Α΄ παγκοσμίου πολέμου λειτουργούσαν στην πόλη του Τσαρίτσιν 16 Εκκλησίες.
    Το 1918 με απόφαση του Πατριάρχη Τύχωνα και της Ιεράς Συνόδου ιδρύθηκε η Επισκοπή Τσαρίτσιν με πρώτο Επίσκοπο τον Δαμιανό Γκοβόρωφ. Ο Επίσκοπος Δαμιανός ίδρυσε ένα εκκλησιαστικό σχολείο στο Τσαρίτσιν αναγκάστηκε όμως να εγκαταλείψει την πόλη στα τέλη του 1919 και να μεταβεί στην Κριμαία. Από εκεί κατέφυγε μέσω Κωνσταντινουπόλεως στη Βουλγαρία όπου και εκοιμήθη στις 19 Απριλίου 1936 με τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου Τσαρίτσιν.
    Την Άνοιξη του 1921 κατέφτασε στο Τσαρίτσιν ο τεθείς σε αργία από το 1911 Ιερομόναχος Ηλιόδωρος. Αυτός ίδρυσε μια θρησκευτική κοινότητα στο Τσαρίτσιν, η οποία ενστερνίζονταν τις κομμουνιστικές αρχές και αυτοαποκλήθηκε "Πατριάρχης πάσης Ρωσίας". Οι ενέργειές του συνάντησαν την αντίδραση των κληρικών του Τσαρίτσιν και ο Ηλιόδωρος το 1922 έφυγε στο εξωτερικό.
    Τον Ιούνιο του 1922 μια ομάδα κληρικών του Τσαρίτσιν ανακοίνωσε την ίδρυση μιας Επισκοπής της "Ζώσας Εκκλησίας" στο Τσαρίτσιν την προσωρινή διοίκηση της οποίας ανέλαβε ο Επίσκοπος του Ουστ Μεντβέντιτσκ Μόδεστος.
    Την ίδια περίοδο τη διοίκηση των Ορθοδόξων ενοριών στην περιοχή του Τσαρίτσιν ανέλαβε ο Επίσκοπος Νήφων Φόμιν, ο οποίος απομακρύνθηκε όμως το 1922 για να επανέλθει από το 1925 μέχρι το 1927.
    Το 1925 στην Επισκοπή του Στάλινγκραντ (όπως μετωνομάστηκε το Τσαρίτσιν) λειτουργούσαν 35 ενορίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας και 360 ενορίες της "Ζώσας Εκκλησίας". Παράλληλα το Σοβιετικό καθεστώς προχωρούσε στο κλείσιμο Ναών στην περιοχή του Στάλινγκραντ. Στις 21 Μαρτίου 1932 ανατινάχθηκε ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκη ενώ μέχρι το 1940 είχαν κλείσει 580 Εκκλησίες στο Νομό του Στάλινγκραντ. Την περίοδο αυτή η λατρεία τελείται κυρίως σε σπίτια. Αξίζει να σημειωθεί ότι για ελάχιστο χρονικό διάστημα το 1930 διετέλεσε Επίσκοπος Στάλινγκραντ ο μετέπειτα νεομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Μοζάισκ Δημήτριος Ντομπροσέρντωφ.
    Από το 1937 μέχρι το 1942 η Επισκοπή Στάλινγκραντ χήρευε. Από το 1942 μέχρι το 1944 τοποτηρητής διετέλεσε ο Επίσκοπος Σαρατώβου Γρηγόριος. Το 1944 η Επισκοπή Στάλινγκραντ καταργήθηκε και οι ενορίες της υπήχθησαν στην Επισκοπή Αστραχανίου, η οποία ονομάστηκε "Αστραχανίου και Στάλινγκραντ".
    Μετά το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου επιτράπηκε η λειτουργία 26 ενοριών στην περιοχή του Στάλινγκραντ. Ωστόσο στα τέλη της δεκαετίας του 50 άρχισαν νέες διώξεις. Με απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Ρωσίας στις 15 Ιουλίου 1959 η περιοχή του Στάλινγκραντ προσαρτήθηκε στην Επισκοπή Σαρατώβου, η οποία ονομάστηκε "Σαρατώβου και Στάλινγκραντ" αρχικά και από το 1961 "Σαρατώβου και Βολγογκράντ" σύμφωνα με το νέο όνομα της πόλης. Την εποχή αυτή λειτουργούσαν 28 ενορίες στην περιοχή, οι οποίες αργότερα μειώθηκαν στις 13.
    Η περιοχή του Βολγογκράδ παρέμεινε ενωμένη με την Επισκοπή Σαρατώβου μέχρι το 1991. Στις 31 Ιανουαρίου 1991 η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Ρωσίας αποφάσισε την ίδρυση της Επισκοπής "Βολγογκράδ και Καμίσιν", η οποία περιέλαβε το Νομό Βολγογκράδ. Κατά την ίδρυσή της η Επισκοπή περιλάμβανε 43 ενορίες με 72 ιερείς. Τη χρονιά αυτή με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο Γερμανό αρχίζει η αναβίωση της Ορθοδοξίας στην περιοχή με την ίδρυση Ιερατικής Σχολής και το άνοιγμα νέων ενοριών και μοναστηριών. Επίσης από το 1991 κυκλοφορεί η 16σέλιδη εφημερίδα της Επισκοπής με τον τίτλο "Ορθόδοξος Λόγος". Στα τέλη του 2010 στην Επισκοπή Βολγογκράδ λειτουργούσαν 303 ενορίες και 9 μοναστήρια και υπηρετούσαν 286 κληρικοί.
    Στις 15 Μαρτίου 2012 η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Ρωσίας ίδρυσε τη Μητρόπολη Βολγογκράδ, η οποία αποτελέστηκε από τρεις Επισκοπές:
    α) Βολγογκράδ και Καμίσιν, η οποία περιέλαβε τις πόλεις Волгоград (Волгоградский) και Volzhsky (Волжский), και τις Επαρχίες Kamyshinsky (Камышинский), Gorodishchensky (Городищенский), Dubovsky (Дубовский) και Kotovsky (Котовский) του Νομού Βολγογκράδ.
    β) Καλατσέβου και Παλασόβκας, η οποία περιέλαβε τις Επαρχίες Kalachyovsky (Калачевский), Bykovsky (Быковский), Ilovlinsky (Иловлинский), Kletsky (Клетский), Kotelnikovsky (Котельниковский), Leninsky (Ленинский), Nikolayevsky (Николаевский), Oktyabrsky (Октябрьский), Pallasovsky (Палласовский), Svetloyarsky (Светлоярский), Sredneakhtubinsky (Среднеахтубинский), Staropoltavsky (Старополтавский), Surovikinsky (Суровикинский) και Chernyshkovsky (Чернышковский) του Νομού Βολγογκράδ.
    γ) Ουριουπίνσκ και Νοβοανίνσκη, η οποία περιέλαβε τις Επαρχίες Uryupinsky (Урюпинский), Alexeyevsky (Алексеевский), Danilovsky (Даниловский), Yelansky (Еланский), Zhirnovsky (Жирновский), Kikvidzensky (Киквидзенский), Kumylzhensky (Кумылженский), Mikhaylovsky (Михайловский), Nekhayevsky (Нехаевский), Novoanninsky (Новоаннинский), Novonikolayevsky (Новониколаевский), Olkhovsky (Ольховский), Rudnyansky (Руднянский), Serafimovichsky (Серафимовичский) και Frolovsky (Фроловский) του Νομού Βολγογκράδ.
    Επικεφαλής της Μητροπόλεως τέθηκε ο Επίσκοπος Βολγογκράδ.

Επισκοπικός κατάλογος από το 1960.

1) Γερμανός Τιμοφέεφ: 31 Ιανουαρίου 1991-σήμερα. Από Βερολίνου. Αρχιεπίσκοπος. Από τις 25 Φεβρουαρίου 2000 Μητροπολίτης.
Σημείωση: Για την προ του 1991 περίοδο βλέπε Επισκοπή Σαρατώβου.

Αρχιερατικές Επιτροπείες:

1) Κέντρου Πόλεως Βολγογκράδ
2) Μείζονος Πόλεως Βολγογκράδ
3) Νοτίου Βολγογκράδ
4) Βορείου Βολγογκράδ
5) Ντούμποφκας
6) Καμίσιν

Αρχείο kmz με ενορίες της Επισκοπής Βολγογκράδ

Χάρτες

1) Χάρτης της Επισκοπής Βολγογκράδ (1991-2012).

2) Χάρτης της Μητροπόλεως Βολγογκράδ (2012-) με τις τρεις Επισκοπές (Βολγογκράδ, Καλατσέβου, Ουριουπίνσκ).

Αναθεώρηση: Τρίτη, 16 Ιουνίου 2020.