Η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης ο Αρχιεπίσκοπος πρώην Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και
Οικουμενικός Πατριάρχης κυρός Γερμανός ο Ε΄. (1835-1920).
(Οικουμενικό Πατριαρχείο).

Ο κατά κόσμον Γεώργιος Καβακόπουλος γεννήθηκε στον Βαλατά του Φαναρίου της Κωνσταντινουπόλεως στις 6 Δεκεμβρίου 1835. Σπούδασε τη Θεολογία στις Θεολογικές Σχολές του Σταυρού Ιεροσολύμων, των Αθηνών και της Χάλκης από την οποία αποφοίτησε το 1863. Το ίδιο έτος χειροτονήθηκε Διάκονος και ο Πατριάρχης Σωφρόνιος ο Γ΄ τον διόρισε Μέγα Εκκλησιάρχη (πορτάρη) του Πατριαρχικού Ναού. Στις 22 Αυγούστου 1864 προήχθη σε Μέγα Αρχιδιάκονο των Πατριαρχείων. Στις 12 Μαρτίου 1867 χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό του Αγιοταφιτικού Μετοχίου της Κωνσταντινουπόλεως Μητροπολίτης Κώου. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Νικαίας Ιωαννίκιος, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Ελασσώνος Κύριλλο και Νυσσάβας Σωφρόνιο. Στις 19 Φεβρουαρίου 1876 εξελέγη Μητροπολίτης Ρόδου, έχοντας συνυποψηφίους τους Επισκόπους Τρίκκης Κωνστάντιο και Σελευκείας Μελέτιο. Στις 8 Φεβρουαρίου 1888 εξελέγη Μητροπολίτης Ηρακλείας έχοντας συνυποψηφίους τους Μητροπολίτες Ιωαννίνων Σωφρόνιο και Φιλιππουπόλεως Ιωακείμ. Το 1894 και το 1895 ασθένησε σοβαρά εξαιτίας δύο επεισοδίων εγκεφαλικής αιμορραγίας. Το 1895 μετέβη στη Βιέννη προκειμένου να περιθάλψει την υγεία του. Στις 10 Μαΐου 1897 εξελέγη Μητροπολίτης Χαλκηδόνος. Στις 28 Ιανουαρίου 1913 εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης. Το 1918 εκδηλώθηκαν αντιδράσεις λαϊκών και κληρικών εναντίον του, οι οποίοι ζητούσαν την παραίτηση του γέροντος Πατριάρχου. Κατά την Θεία Λειτουργία της 5ης Οκτωβρίου 1918 συνέβησαν έκτροπα και διαμαρτυρίες εναντίον του εντός του Πατριαρχικού Ναού. Κατόπιν τούτων αναγκάστηκε να παραιτηθεί στις 12 Οκτωβρίου 1918. Έκτοτε εφησύχαζε στην Χαλκηδόνα κοντά στο πνευματικό του τέκνο, τον Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Γρηγόριο. Εκοιμήθη στη Χαλκηδόνα στις 19 Δεκεμβρίου 1920.